Thursday, November 12, 2009

Argo de hond en over asielen, kweken en steriliseren



















Ons nieuw hondje heet Argo, genoemd naar Argos, de hond van Odysseus. Hier volgt mijn vrije vertaling (lees meer op de engelstalige wikipedia pagina):

Toen Odysseus vermist was (en men vermoedde dat hij dood was) bleef Argos volgens de mythe trouw wachten op zijn baasje, voor zo maar even 20 jaar. Toen Odysseus eindelijk terug kwam van de Trojaanse oorlog was Argos de eerste die hem herkende, ook al had Odysseus zich vermomd als een zwerver om zo under-cover te zien wat er omging in zijn rijkdom. Argos was helemaal verwaarloosd en stokoud, en nadat hij na al dat lang wachten nog 1 keer zijn baasje had kunnen zien kon hij in vrede sterven.



Ons hondje Argo zal hopelijk dergelijk lot niet beschoren worden, maar zoals ik in de vorige post al gezegd was hij ook behoorlijk verwaarloosd. We zijn hem gaan halen uit een asiel in Wyoming - graatmager en vol schrik van mensen. Volgens het asiel was hij praktisch heel zijn leven (2-3 jaar vermoeden we) buiten vastgebonden en kreeg hij daar bijster weinig aandacht. Hij is hier nu al een weekje bij ons en hij begint traag maar zeker open te bloeien. Hij komt al vragen om gestreeld te worden en begint stilletjes aan een beetje sterker en minder mager te worden.

Vandaag hebben we hem voor de eerste keer zonder leiband gaan wandelen en hoewel hij wel een beetje ver liep kwam hij toch terug na wat aanmoediging en door het voorbeeld te volgen van ons ander hondje Tullia.

Bij deze wil ik ook nog eens benadrukken hoe belangrijk het is om 1) hondjes te adopteren van een asiel en 2) om ze te steriliseren.

Veel mensen beseffen niet hoeveel honden en katten er elk jaar moeten worden ingeslapen omdat de asielen stampvol zitten. Men denkt dat het wreed is om de beestjes te steriliseren, maar uiteindelijk is beter voor hen - ze mogen hun 'persoonlijk gerief' toch niet gebruiken - dus is er geen nut in al die hormonen door hun lichaam te doen stromen. Het is ook beter voor de eigenaar, want gesteriliseerde mannetjes zijn veel kalmer en meer atent op de eigenaar, en teefjes hebben geen menstruatie meer.

Voor diegenen die denken dat ze hun (ras)hond moeten laten kweken - er zijn letterlijk miljoenen honden die jaarlijks moeten worden afgemaakt omdat er zo veel zijn. Er is absoluut geen zin om nog meer honden op de wereld te zetten in plaats van eerst een kans op een leven te geven aan diegenen die er al zijn.

En ten laatste, koop aub geen hond, maar adopteer er eentje! Er bestaan letterlijk 'honden-fabrieken' waar men rashonden gewoon constant zwanger houden - deze beestje leven in erbarmelijke staat en de helft van hun puppies overleven hun eerste weken niet (alleen de beste worden natuurlijk verkocht - maar zelfs deze beestje zijn gewoonlijk zwak gezien ze enkel als handel worden beschouwd). Ga AUB eerst naar een paar asielen in je buurt en als het kan, adopteer een volwassen hond. Deze beestjes verdienen een warm liefdevol huis net zoveel als kleine puppies, en meestal weten ze in het asiel al perfect wat voor eigenschappen deze beestjes hebben, terwijl je met een puppy nooit zeker bent wat er zal van komen (ja, je opvoeding telt, maar elk hondje heeft z'n eigen karakter en volwassen honden kunnen net zo goed - of zelfs beter - leren). Zelfs als je per-se een rashond wilt, bestaat er een grote kans dat je dat bepaald ras toch zal vinden in een asiel. Daarbij, veel rashonden zijn tegenwoordig zo ingebroed dat ze vanalle genetische ziektes en afwijkingen krijgen, terwijl je met een kruising een gezonde mix hebt van genen.

Wednesday, November 11, 2009

I'm back!

Hier ben ik eindelijk weer! We wonen nu al een tijdje in Utah en het werd tijd dat ik maar eens terug aan mijn blog begon.

Voor de nieuwe lezers: Ik ben eind mei 2009 verhuisd vanuit Missoula, Montana en ik hield daar een blog bij van mijn avonturen aldaar. Als je geinteresseerd bent: Hier is een link naar mijn oude blog.

Het is een bewogen zomer en herfst geweest. In Juni hadden we allerhande problemen met de pijpen en septische put van ons huis. Het duurde weken voordat alles was opgelost en maanden voordat de bank onze onkosten heeft terugbetaald. Ja hoor, de bank heeft onze kosten terugbetaald omdat ze informatie hadden achtergehouden! We hebben in september nog veel slechter nieuws gekregen: Bij Piombo, onze hond die we al sinds Rome hadden, werd kanker vastgesteld en nog geen week later hebben we hem moeten laten inslapen. Het was een afschuwelijke ervaring waar we nog altijd niet over zijn.

Alles was natuurlijk niet negatief. In Augustus hebben we een road trip gemaakt. We zijn van hier naar Las Vegas gereden, dan naar Los Angeles, van daar naar Mexico en terug via San Diego en Las Vegas naar huis. Afgelopen week ben ik ook nog eens naar Belgie geweest - dat was alweer anderhalf jaar geleden. Het was leuk om iedereen nog eens te zien!

Met het verlies van Piombo was er ook weer een nieuw plaatsje in ons gezin om een hondje te redden van het asiel, en dat hebben we deze week gedaan. Het arm beestje was heel zijn leven buiten aan een koord vastgebonden, werd hoogstwaarschijnlijk geslagen en is erg erg mager. Hij is hier nu bijna een week en begint zich stilletjes aan thuis te voelen, al heeft hij nog altijd een beetje schrik en is hij nog altijd behoorlijk mager.

Verder is er niet veel nieuws te vermelden. Ik werk nog altijd van thuis uit en Angela is hard op zoek naar een job nadat ze is afgestudeerd. We wachten ook vol ongeduld op de sneeuw zodat we de onze snowboards nog eens kunnen aanbinden.. er zou morgen en zaterdag wat sneeuw moeten vallen dus we kunnen alleen maar hopen!