Foster care, sneeuw, verjaardag en familie-taalproblemen.

Ik denk dat ik het nog niet echt gehad heb over onze plannen om pleeggezin te worden, dus hier even een beetje info en een status update.

Pleegouders (hier noemt dat "foster parents") krijgen kindjes in huis geplaatst die voor 1 of andere reden zijn weggenomen uit hun geboorte-ouders huis, wegens druggebruik/mishandeling/dood/verwaarlozing/... het kan echt een beetje van alles zijn. Wanneer kindjes worden weggenomen in Utah, krijgen de ouders gemiddeld een jaar tot 18 maanden de tijd om hun leven te beteren. Als ze dat gedaan krijgen, dan start een geleidelijk proces om de kindjes terug te brengen in het ouderlijk huis, maar als ze dat niet kunnen dan worden hun ouderlijke rechten beëindigd en in dat geval moeten de kindjes (ideaal gezien) worden geadopteerd.

Om in aanmerking te komen als pleegouders moet je 36 uur lessen volgen, een heleboel papierwerk doen en iemand moet je huis komen inspecteren. Zo hebben wij vorige maand elke dinsdag en donderdag 4 uur lessen gevolgd, en deze maand hebben we ons papierwerk ingediend. Nu wachten we op de resultaten van de background check (men zoekt dan op of je in het verleden iets mispeutert hebt enz), en op de recommendation letters van een paar mensen die wij opgegeven hebben om een mooie brief over ons te schrijven. Als dat allemaal in orde is, dan komen ze ons huis inspecteren: alle giftige producten (inclusief (af)wasproducten), gevaarlijke voorwerpen, alcohol enz moet allemaal achter slot en grendel; er moeten minstens 2 nooduitgangen op elk verdiep zijn, er moeten rookalarmen en brandblusapparaten geinstalleerd worden enzovoort enzovoort. Als dat allemaal in orde is, dan krijgen we een licentie als pleegouders. Wordt vervolgd...

De winter is nu ook ongeveer halfweg en ons huisje is nu al een paar maanden bedekt met een dikke vacht sneeuw. Het is een lange tijd droog geweest, maar vorige week hebben we eindelijk nog eens een goed pakje sneeuw (50cm) bijgekregen, en afgelopen weekend kregen we nog eens 20cm, dus de snowblower heeft goed zijn werk moeten doen. Het is wel grappig hoe de honden met de sneeuw omgaan in de tuin - ze hebben sinds het begin van de winter een paar paden gemaakt door de sneeuw, en daar blijven ze dan ook op want anders verdwijnen ze volledig. Elke keer dat het sneeuwt moeten ze die paden dan terug aanstampen, dan zie je ze op hun achterpoten door de sneeuw springen. Gelukkig zijn er ook een paar dennenbomen in de tuin waaronder er maar klein beetje sneeuw ligt, dus daar hebben ze wat meer plaats om te ravotten.

Binnen exact een week word ik alweer 30 (12 feb). Angela zou iets gepland hebben maar ik heb geen idee wat dat zou zijn! 2 dagen erna komt mijn zus met haar partner en hun 2 jongens ons dan bezoeken! Ze zullen hier bijna 2 weken zijn, maar in het midden gaan ze ook nog een paar dagen naar Las Vegas.

Ik ben benieuwd hoe dat bezoek zal verlopen, we zijn het natuurlijk niet gewoon om een huis met kindjes te hebben voor zo'n lange tijd, en ik vrees dat we ook met de taal problemen zouden kunnen hebben - Mijn familie is het gewoon om Nederlands met mij te spreken, maar voor Angela is dat natuurlijk niet leuk want hoewel ze een tijdje geprobeerd heeft om de taal te leren, is het heel moeilijk om iets te verstaan. Ze voelt zich dan uitgesloten, maar langs de andere kant is het voor mijn familie ook maar raar om Engels tegen mij te spreken. Ik denk dat ik volgende week zo veel mogelijk Engels ga spreken tegen mijn neefjes - die zijn 3 en 5 (bijna 4 en 6), dus dat zal goed voor hen zijn om zo vroeg al Engels te leren. Hoe ik dat nu juist ga aanpakken dat weet wel ik nog niet...